Leesvoer in coronatijden: serie artikelen over Sterke Arabische vrouwen

Bijna de hele wereld zit thuis i.v.m. de uitbraak van een pandemie, corona, COVID-19…..hoe je het ook wilt noemen. We werken vanuit huis, we leren en studeren vanuit huis. Mijn werk is veelal face to face in de vorm van trainingen, spreekbeurten en modereerklussen en dat doe je nou eenmaal bijna niet op afstand. Daarmee kwam een zakelijk goed begonnen 2020 tot een plotselinge stilstand. Als ik niet in het openbaar kan spreken, dan vertel ik mijn verhaal graag op een andere manier. Wekelijks plaats ik een artikel op LinkedIn waarin ik schrijf over Sterke Arabische Vrouwen. Krachtige vrouwen die op hun eigen manier bijdragen aan de ontwikkelingen in het Midden-Oosten, die strijden voor  mensenrechten en die zich inzetten voor zaken groter dan henzelf. Mijn serie artikelen over Sterke Arabische Vrouwen is hier te lezen.

Wat ik het bijzondere aan deze situatie vind, is dat we wereldwijd in een vergelijkbaar schuitje zitten: alles dicht en niks mag meer. Alles om het virus in te dammen. Verschillen zijn er ook en zitten bijvoorbeeld in internettoegang en -kwaliteit en voortzetten van onderwijs, of juist niet. Een goede Egyptische vriendin is thuis in Caïro en probeert haar kinderen in de basisschoolleeftijd te onderwijzen. Werken lukt niet, want ze kan niet vanuit huis op het interne systeem. Een goede Syrische vriend in Saudi-Arabië werkt vanuit huis en verveelt zich want het leven ligt stil. Mijn zus in Griekenland heeft hotel en restaurant tijdelijk moeten sluiten i.v.m. de maatregelen en de kinderen thuis hoeven niet veel te doen voor school. Bij ons thuis wordt hard gewerkt, het schoolwerk gaat volop door en de faciliteiten zijn dusdanig goed dat iedereen tegelijk online kan zijn. Laten we ook niet vergeten hoe slecht de omstandigheden op veel plekken in het Midden-Oosten zijn waardoor het virus daar snel om zich heen kan grijpen. Denk aan vluchtelingenkampen en andere geïmproviseerde opvangplekken. Plekken waar handen wassen niet zomaar gaat en waar 1,5 meter afstand een utopie is. We zijn zo met de situatie in ons eigen land bezig, dat we op het moment weinig oog hebben voor mensen in nood op afstand.

Het zijn onzekere tijden waarvan niet weet wat de toekomst brengt. Ik haal hoop en inspiratie uit mooie stukken die ik lees, onder meer van filosofen. Ik hoop dat mijn serie artikelen over Sterke Arabische Vrouwen ook mensen blij maakt. Zorg goed voor jezelf!

“Degene die het water van de Nijl drinkt, zal terugkomen”… ik in elk geval al 28 jaar

Deze post verscheen eerder op de site van Kingfisher Tours waarvoor ik deze rondreis begeleidde.

In april 2019 begeleidde ik voor Kingfisher Tours een familierondreis. Sinds ik in 1991 voor het eerst Egypte bezocht, raakte ik verknocht aan het land en aan de mensen. Ik studeerde Arabische Taal en Cultuur in Leiden en Caïro. Woonde, studeerde en werkte in Egypte en bleef maar terugkomen. Afgewisseld met andere landen in de regio (waaronder Marokko en de Golfstaten), maar Egypte kwam altijd weer terug en bleek mijn rode draad.

Het reizen begeleiden was een guilty pleasure na mijn studie en wilde ik heel graag weer eens doen. Ik heb al jaren een succesvolle eigen zaak als trainer, spreker en moderator op thema’s gerelateerd aan de Arabische wereld en ik maakte graag tijd vrij in mijn agenda om Egypte weer reizend en werkend te ervaren. Miriam en Bakr gaven mij het vertrouwen om dit namens Kingfisher Tours Tours te doen.

Geweldig om vanuit deze positie reizigers kennis te laten maken met een land waarover vaak verkeerde (of beperkte) beelden bestaan. Een van mijn gasten verwoordde het mooi: zij had vragen van vrienden en familie gekregen of het niet gevaarlijk was?

Beelden uit de media blijven altijd lang hangen. Denk aan de onrust rondom de Arabische Lente, terrorisme en het verharde klimaat voor journalisten. In de praktijk, echter, merken toeristen daar vrijwel niets van. En kan men genieten van een geweldig land en geweldige mensen.

Positieve verhalen hebben geen nieuwswaarde

Lees verder

Doc Show us Your Smile over toeristen uit de Golf in Oostenrijk

Na de première op 23 november 2019 van de korte documentaire Show us Your Smile was ik gevraagd om het nagesprek te voeren met regisseur Nicky Maas en producent Ilja Kok. De documentaire laat vakantievierende Golfarabieren in het Oosterijkse Zell am See zien.

Aanleiding voor deze documentaire was wat we in de interculturele communicatie ‘The Experience of Strangeness’ noemen. De regisseur trof tot haar verbazing veel Golfarabieren in dit Oostenrijkse vakantieoord aan. Iets dat niet directe paste in haar beeld van de ‘typische’ toerist die je daar zou verwachten. Ze ging op onderzoek uit, met deze korte documentaire als resultaat. Vrolijke beelden van sneeuwpret voor alle generaties en nationaliteiten, maar ook ongemakkelijke momenten waarin men wel erg ver van elkaar verwijderd lijkt. Met als dieptepunt de regels die de gemeente op enig moment opstelde, over kleding, afdingen en de vraag aan de Arabieren ‘to show us your smile’. Lees verder

Vanuit vrijheid bijdragen aan toekomst voor Syriërs

Op 4 mei was ik aanwezig bij de dodenherdenking in mijn woonplaats. Mijn gedachten dwaalden vanzelf richting de rijkdom van onze vrijheid in Nederland  En ook hoe voorzichtig we daarmee moeten zijn. Ik voel me gezegend dat ik -vanuit die vrijheid- kan bijdragen aan het belangrijke werk van Stichting Roia. In 2018 raakte ik betrokken bij deze NGO die onder het motto ‘ICT for Goodness’ de kracht van ICT inzet om goed werk te doen in het Midden-Oosten.

In de volle hevigheid van het Syrische conflict begonnen een paar IT jongens in 2012 met het opzetten van een alternatief communicatiesysteem (toen alle communicatielijnen afgesloten waren door het regime). Daarna volgden IT services voor andere NGO’s en heel veel slimme oplossingen om activisten hun werk te laten doen. Nu is Roia een serieuze speler in het aanbieden van ICT skills opleidingen in het noorden van Syrië in verschillende ICT academies. Doel is om mensen nieuwe kansen te bieden als programmeur, inclusief de mogelijkheid om zelf inkomen te verdienen. Honderden mensen zijn al getraind en de vraag naar meer is groot. Veel vrouwen doen de opleidingen en de kinderopvang binnen de centra wordt zeer gewaardeerd. Zo kunnen deze vrouwen ook aan een toekomst werken.

In 2018 zette ik samen met Khaled Shabaan, CEO & Founder, ook een Nederlandse stichting op, om zo toekomstbesteding door te werken aan het belangrijke werk van Roia. Juist mijn vrijheid in Nederland bied mij de kans om hieraan bij te dragen. Lees verder

In het theater met Arabische literatuur

Afgelopen januari stond ik samen met collega Arabiste Nicolien Zuijdgeest in Theater Branoul in Den Haag. On stage voor een geïnteresseerd publiek vertelden we over een bestseller uit de Arabische wereld: Het Yacoubian. Deze geweldige Egyptische roman kwam in 2002 uit en werd in 2007 in het Nederlands vertaald. Het boek is ook verfilmd in Egypte. Het is een mozaïekvertelling, gesitueerd in een -ooit- prachtig gebouw in Caïro. Alle rangen en standen leven door (en vooral) naast elkaar en zo schiep schrijver Alaa al Aswany een mooie metafoor voor de Egyptische samenleving. Jaren geleden schreef ik al over het Yacoubian op mijn blog.Lees verder

Vrouwen in Saudi-Arabië mogen rijden

Vandaag- 24 juni 2018- is het zover, in Saudi-Arabië mogen vrouwen ook achter het stuur. Deze post gaat over het activisme en de culturele veranderingen die leidden tot deze historische dag. Want hoe kritisch de geluiden ook zijn over met name (het ontbreken van) gelijke rechten, deze dag wordt -zeker door Saudi’s- als historisch gezien.

De afgelopen tijd stonden de media vol met berichten van Saudische vrouwen die hun (lokale) rijbewijs kregen. Zoals een Facebookpost van een Saudische vriendin die trots haar rijbewijs laat zien. De meeste van deze vrouwen konden overigens al prima rijden, want zij haalden hun rijbewijs tijdens een studie in de Verenigde Staten of het Verenigde Koninkrijk. In hun eigen land mochten ze tot vandaag niet rijden, wat leidde tot veel irritaties over onvrijheid, hoge taxi- of chauffeurskosten en ongelijke rechten.

ActivismeLees verder

Oldtimers kijken in Caïro

Al wandelend door Caïro anno 2018 kom je nog eens wat oldtimers tegen. De ene in betere staat dan de andere, maar allemaal uit een andere tijd. En vrijwel allemaal gewoon in gebruik. Geniet van deze plaatjes, genomen tijdens een rondje op het eiland Zamalek.Lees verder

In Caïro steeds meer kleine galerieën 

Dit jaar was ik voor het eerst sinds lang weer terug in Caïro. Heerlijk! Opvallend in mijn tocht door Caïro na die lange afwezigheid vond ik de kleine galerieën. Veel schilderkunst en in een enkel geval sculpturen. Allerlei kleine ruimtes, soms niet direct in het oog springend. Als je er eenmaal oog voor hebt, kan je die galerieën echter makkelijker vinden. Op Zamalek, een gegoede wijk op een eiland midden in de stad, bezocht ik er een aantal. Vooral de tentoonstelling 7 Female artists bij Khan Al Maghraby vond ik heel aantrekkelijk, in kleur maar ook in onderwerpkeuze.   Lees verder

Prachtige foto’s uit de Arabische wereld….. in Parijs!

Letter Sin, Ahmed el Abi

Letter Sin, Ahmed el Abi

Recent was ik in Parijs, waar (tot 12 november 2017) een prachtige fototentoonstelling is van heel divers werk uit de Arabische wereld. Van een serie waar je jonge meisjes in Libanon ziet, gefotografeerd op jonge leeftijd en als puber, tot een serie over LGBTQ ‘s in Tunesië. Of een heel vrolijke serie van Hisham Benohoud van acrobaten die normaal gesproken op het grote plein van Marrakesh hun kunsten vertonen, maar nu datzelfde kunstjes in huiselijke setting tonen. Met de familie op de achtergrond, of zelfs deelnemend eraan.

Ahmad el- Abi uit Egypte maakte een mooie voorstelling van de 28 letters van het Arabische alfabet, die hij werkelijk in allerlei dagelijkse dingen terugziet (foto hiernaast).

De installatie ‘Cairo Cacophony’ van Karim el Hayawan vond ik heel aansprekend. Een reeks van meer dan 100 foto’s gemaakt tijdens wandelingen door Caïro, die in rap tempo achter elkaar worden vertoond, begeleid door allerlei ‘Caireense’ geluiden: muziek, getoeter, stemmen. Zeer herkenbaar.Lees verder

Film: Tunesische Hedi moet kiezen tussen traditie en vrijheid

hediVorige week bezocht ik de persvoorstelling van de Tunesische film ‘Hedi’. De film geeft een mooi beeld van de 25- jarige Hedi die laveert tussen traditie en vrijheid.

Hedi werkt als vertegenwoordiger voor Peugeot en staat op het punt te trouwen met een vrouw die hem niet echt raakt. Zijn moeder heeft alles bedacht en geregeld en ze duldt geen tegenspraak. Economisch gaat het niet goed met Tunesië. Na de onrust van de Arabische lente en verschillende aanslagen blijven toeristen weg, met alle economische gevolgen van dien. Dan wordt Hedi -vlak voor de bruiloft- naar badplaats Mahdia gestuurd om daar te proberen nieuwe klanten voor Peugeot te werven. Al gauw valt hij als een blok voor de vrijgevochten en sprankelende Rim, die als animatrice werkt in een enorm -maar bijna verlaten- hotel. Hedi ontdooit en moet kiezen: volgt hij de traditie of gaat hij voor de vrijheid?

Mooi gefilmd en een realistisch verhaal, tegen de achtergrond van het Tunesië van nu. Ook zeer herkenbaar uit de Arabische wereld: dat balanceren tussen wat de familie wil en wat je eigen dromen en ideeën zijn.Lees verder