Ik, Driss de Musical was mijn zaterdagavondbestemming dit weekend. De dagen ervoor las ik het boek al, over de (fictieve) Marokkaanse arbeidsmigrant Driss die op 21-jarige leeftijd begin jaren zeventig naar Nederland komt. Analfabeet, geen woord over de grens maar wel een rasoptimist. Wat een heerlijk boek, dus enorme zin in de musical!
Driss wordt gespeeld door Fahd Larhzaoui. Bij mijn kids bekend van Huisje, Boompje, Beestje en nu de perfecte Driss en onherkenbaar met zijn krulletjespruik.
Na aankomst in Nederland gaat Driss aan de slag als scholstapelaar in de visafslag van IJmuiden. Werken, werken en overwerken. Zijn echte integratie begint als zijn oog valt op de blonde Jolanda, voor zomerwerk ook aan de slag op de visafslag. Hij leert Nederlands van een vriendelijke gepensioneerde juf en zo vindt Driss steeds meer zijn plekje in Nederland. Hij gaat een opleiding volgen en klimt langzaam omhoog (‘ambitie’ zoals een van de liedjes heet).
De prille relatie heeft het niet makkelijk met de cultuurverschillen. De gescheiden feestjes van Marokkaanse mannen en vrouwen (Jolanda voelt zich eenzaam tussen al die dames die geen Nederlands spreken); ‘verkering hebben’, terwijl Driss meteen wil trouwen, want dat is voor hem de enige optie, en ook de omgang met familieleden heeft de nodige voeten in de aarde.
Zijn maten vinden zijn integratie in het begin maar niks. Ze vinden dat Driss zijn Marokkaan-zijn en moslim-zijn verloochent. Ze zien echter ook wat het hem brengt, dus uiteindelijk gaan ook zij overstag voor de Nederlandse taal.
De musical heeft een aantal mooie liedjes en goede live-muziek. Ik ben echt onder de indruk wat een mooie sfeer er neer is gezet met betrekkelijk weinig middelen. Foto’s uit de oude doos brengen ons terug naar het Nederland van de jaren zeventig. Ook leuk om te zien was het publiek dat erop af kwam: de helft was van Arabische komaf. Niet de reguliere samenstelling van een publiek tijdens andere voorstellingen in Theater aan het Spui. Ik zie graag een meer divers aanbod en vooral als je ziet dat het publiek dan ook diverser wordt.
Dit was de laatste voorstelling, maar ik hoop sterk op een reprise voor de mensen die nog niet geweest zijn. Ik, Driss de Musical rocks!!
Het boek is geschreven door Driss Tafersiti, een pseudoniem van schrijvers Asis Aynan en Hassan Bahara.
Meer info over Ik Driss, de Musical.
Hoi Dafne, leuk een verslag uit eerste hand van de voorstelling te lezen. Ik had ook het voornemen te gaan, maar niet meer van gekomen… Goed te lezen dat er een gevarieerd publiek aanwezig was. Ik zag een tijdje terug ‘de bloemen van de koran’, echt een prachtige voorstelling. Daar zit dan allen maar ‘wit’ publiek. Dat vind ik zo jammer.
Dat was inderdaad ook een prachtige voorstelling, ik zag dat ‘de bloemen’ in de reprise is of gaat. Hopelijk ook Ik, Driss. Dan kan je alsnog gaan!