Mijn studievriendin en ik gingen in 1995 voor het eerst samen naar een Arabisch land: Marokko, beiden 19 jaar oud. Onze gezamenlijke vuurdoop als twee Nederlandse dames in een Arabisch land. Die reis heeft mij veel geleerd zoals het nut om iets minder uitbundig naar buiten te treden, iets waar we in Nederland gewend aan waren. Dit vertaalt zich in gedrag, maar ook in kledingkeuze. Ik merkte dat als ik me gematigd kleedde (redelijk bedekkend en niet te opvallend) ik minder werd lastig gevallen. Onze westerse verschijning was al opvallend genoeg, daar hoefden we onze kleding niet voor in te zetten 😉
De vrije manier van omgang tussen mannen en vrouwen in Nederland was tot op dat moment voor mij een feit, maar tijdens deze reis leerde ik dat het ook anders kan zijn. We kwamen in contact met een jonge Nederlands-Marokkaanse meid die in Casablanca woonde. Haar struggle met de liefde en de omgang met mannen liet mij nieuwe dingen zien. De vanzelfsprekendheid waarmee wij in Nederland met mannen omgaan versus de manier waarop dit gaat in Marokko. Het viel me op dat zij veel meer moest nadenken over wat wel en niet kan in omgang en de noodzaak om stil te staan bij allerlei gevoeligheden. De bewustwording daarvan heeft me tijdens reizen en langere verblijven in het buitenland geholpen om goed te functioneren.
Vanuit Casablanca pakten we de trein om een paar dagen naar Marrakech te gaan, mysterieuze stad op het kruispunt tussen Afrika en de Arabische wereld. Na aankomst in het hotel hadden we zin om een eerste wandeling door de stad te maken. Nog geen stap buiten de deur, of we hadden tientallen mannen op onze nek en ze lieten ons niet meer met rust! Allemaal wilden ze onze gids zijn, maar wij wilden gewoon samen wat rondkijken. Bovendien zaten ze aan ons, heel vervelend. Die dag probeerden we het nog een aantal keer, maar telkens leek het wel een zwerm bijen die op de honingpot afkwam. En wij voelden ons er totaal niet prettig bij, al die opdringerigheid. We gaven het op voor die dag, maar besloten wel een gids (via de receptie) voor de volgende dag in te huren. Dat werkte fantastisch, we werden met rust gelaten en zo maakten we toch nog kennis met deze bijzondere stad. Toen ik jaren later opnieuw in Marrakech kwam, was de sfeer heel anders en kon ik in mijn eentje prima over straat. Iemand vertelde mij dat de Marokkaanse overheid campagne had gevoerd om beter (vriendelijker) met toeristen om te gaan en blijkbaar met resultaat.
Iets dat me ook goed is bijgebleven, is de goodwill die we kweekten zodra duidelijk was dat we een en ander van het land (cultuur, geschiedenis, religie) en de taal wisten. Magisch, wat een paar vriendelijke woorden of uitdrukkingen kunnen doen! Deel jouw ervaringen met mij, in Marokko of een ander land in de regio.
He Dafne,
Ik moet zeggen dat ik Fez veel relaxeter vond dan Marrakech. Zeker bij aankomst op het treinstation in Marrakech werden we toch wel overvallen door de soort van aggressieve benadering van de taxi chauffeurs. Ben jij ooit in Fez geweest?
grtjs Babette