Wat een feest! Oud en nieuw 2011 brachten we door in Algiers, de hoofdstad van het Noord-Afrikaanse Algerije. Heel mooi gelegen in een baai aan de Middellandse Zee. Witte huizen tegen de heuvels opgebouwd -wat de bereikbaarheid niet ten goede komt, het verkeer staat altijd vast- met veel groen ertussen. Eigenlijk zijn de huizen inmiddels allemaal grauw, want onderhoud staat niet hoog in het vaandel. De bijnaam van de Fransen voor Algiers was Le Blanche, juist vanwege die -toen nog- witte huizen.
De eerste keer dat ik boven Caïro vloog, vielen de minaretten me op, wat de stad voor mij direct een islamitisch karakter gaf. Algiers gaf mij van een afstand een meditterane indruk, al wijzigde dat wel toen ik eenmaal het straatbeeld zag: divers, met veel hoofddoeken.
Buurland van Marokko, Libië, Tunesië, Mali en Niger en het grootste land van Afrika. Het land heeft me van jongs af aan geïntrigeerd, zeker na het zien van de foto van mijn opa en oma die in 1948 Algiers bezochten. Eerder blogde ik al over het handje van Fatima dat ze toen meenamen en dat nu alweer jaren om mijn nek hangt.
Algerije wordt goed bezocht door Franse toeristen waarvan een deel zijn roots daar zoekt. Daar geboren in de tijd dat Algerije nog deel uitmaakte van Frankrijk (tot 1962, toen er een einde kwam aan een bloedige onafhankelijkheidsoorlog). Deze mensen worden pied noirs genoemd. Het overige toerisme is grotendeels ingestort na de burgeroorlog in de jaren negentig. Ook de huidige ontvoeringen in het zuiden doen het toerisme geen goed. Heel erg jammer, want het is een zeer boeiend land. Prachtige natuur -groen tot aan de Middellandse zee- en de uitgestrekte Sahara in het zuiden. Het land kent heel veel Unesco werelderfgoed, waarvan we er een aantal hebben kunnen bewonderen.
We bezochten Nederlandse vrienden die daar enkele jaren wonen en werken. Daardoor zagen we het land van heel veel verschillende kanten: het Algiers van de expat, maar ook toeristische trekpleisters zoals de Romeinse opgraving Tipasa en de oude stad van Algiers: de kasbah. Ook genoten we van de rust in de afgelegen dorpjes van de M’zab vallei diep in de woestijn in Zuid-Algerije.
Wat me ook bij zal blijven, zijn de verschillende verhalen over de eeuwenoude band tussen Nederland en Algerije. Hoewel het waarheidsgehalte van het eerste verhaal niet erg hoog is, werd het ons toch meerdere keren als de waarheid gepresenteerd. Het zijn mooie verhalen, dus wat maakt het uit!
- Mamma Binette. Deze legende gaat over een Frans oorlogsschip dat voor de Algerijnse kust schipbreuk leed (1802). Aan boord zouden ook negen Nederlandse vrouwen geweest zijn die gevangen werden genomen door een lokale stam. De vrouwen werden al snel geroemd om hun vroomheid en goede daden. Vooral de oudste vrouw was geliefd en na haar dood werd zij geerd als ‘marabout’ (heilige). Niemand weet haar echte naam meer, maar ze staat bekend als ‘Mamma Binette'(moeder van de meisjes). Het heuse Mausolée de Mamma Binette is tot op de dag van vandaag een pelgrimsoord waar Algerijnse vrouwen bloemen leggen en dansen om de duivel uit te drijven.
- Murad Rais was een Nederlandse piraat (Jan Janszoon) die vanuit Algiers de zeewegen onveilig maakte. Een wijk in Algiers heet ook vandaag nog Murad Rais.
Ik vond het geweldig om kennis te maken met een nieuw land, weer een stukje Arabische wereld ontdekt. Dat smaakt naar meer…
Ben jij in Algerije geweest? Wat kan je aanraden? Deel het hieronder met me!
Hoi Dafne, heerlijk je enthousiasme over dit land te lezen. Ik bezocht Algerije alweer een paar jaar geleden. Hoewel ik niet van vliegen houd, was de vlucht van Algiers naar Tamanrasset een belevenis. Niets dan zand over vele, vele kilometers en de landing zo vlak over de zandduinen was indrukwekkend. De zuidelijke woestijn nabij het sfeervolle Tamanrasset is echt van ongekende schoonheid. En dan heb ik het nog niet gehad over de bevolking: wat een hartelijkheid! Algerije: een aanrader.
Dank voor je leuke bijdrage. Lijkt me ook een prachtige plek om te bezoeken…hopelijk komt het er ooit nog van.
Halo Dafne
Dat is goede artikel, een zeer goede promotie voor mijn land, ik feliciteer je voor dit werk
Dank je, Redha. Een mooi compliment van iemand uit het land zelf!
Thank’s Mellisa for u comment