De juiste huwelijkspartner vinden houdt de gemoederen in Egypte bezig. De afgelopen weken las ik het boek ‘I want to get married‘ van de jonge Egyptische Ghada Abdel Aal. Zij startte met bloggen over haar avonturen rondom het vinden van een echtgenoot en haar blog werd een hit, later in andere talen als boek op de markt gebracht. Hilarisch hoe ze bruidegom nummer 1, 2,3 en verder beschrijft. De ene met betere bedoelingen dan de ander. Bruidegom 2 bleek een dief die haar in de bus aansprak en aangaf haar vader om haar hand te willen vragen….en die haar uiteindelijk haar geld afhandig maakte. Een andere bruidegom-to-be beschrijft ze als technicolor lover (erg kleurrijk gekleed) en zo volgen er nog velen.
Haar verhaal is in Egypte geen uitzondering, maar de openheid waarmee ze erover schrijft, is ongekend. Toen ik dit boek aan het lezen was, moest ik denken aan een liedje dat ik regelmatig hoorde toen ik in Egypte woonde: ‘Mama, ayza atgawiz, bas ma’andisj felus’ [mama, ik wil trouwen maar ik heb geen geld].
En nog een herinnering: tijdens een rondreis in Egypte die ik begeleidde, werd ‘s ochtends om zes uur op mijn deur geklopt door de jongen van de receptie. Met mijn slaperige hoofd deed ik open, waarop hij DE vraag stelde: ‘Possible marriage?’ Verbouwereerd kon ik alleen maar de deur weer sluiten na een duidelijke ‘Nee’, maar ik ben het nooit meer vergeten.
Wat is er toch aan de hand met trouwen in Egypte?
Geld is een belangrijk issue. De bruid moet een bruidsschat meenemen, en daar moet dan dus wel geld voor zijn. De bruidegom dient voor een fatsoenlijk onderkomen te zorgen. Met een bevolking waar een groot deel van de bevolking onder de armoedegrens leeft, is dit vrijwel onmogelijk. Een ‘rijke’ Westerse vrouw biedt een uitweg uit de Egyptische armoede, dat was waarschijnlijk de belangrijkste beweegreden van de receptiejongen in Luxor. Ik zou willen dat ik kon zeggen dat het echte liefde was, maar dan moet je meer met elkaar delen dan ‘Sabah al Khair’ [Goedemorgen], lijkt me zo…
Blogster Ghada noemt de getalsverhouding mannen en vrouwen. Volgens haar zijn er in Egypte veel meer vrouwen dan mannen, ook al zeggen de officiële statistieken iets anders. Er wordt net zo lang doorgegaan met kinderen krijgen tot de langverwachte zoon er eindelijk is, dus veel gezinnen bestaan uit vier meisjes en een jongen, vijf meisjes en een jongen etc. Dat betekent dat het in de huwbare leeftijd voor vrouwen moeilijker is om iemand te vinden, er zijn gewoon te weinig mannen. De vijver waaruit de mannen kunnen vissen is daarentegen zo groot dat ze het soms erg hoog in hun bol krijgen. Blogster Ghada citeert een man: ‘No, she doesn’t really look like Nelly Karim [Egyptische actrice bekend om haar looks] ….she’s more a Naglaa Fathy, who’s really not my type’
Recent blogde ik ook al over de film Egyptian Maidens waar dit onderwerp ook centraal staat. Ghada Abdel Aal werd geïnterviewd in het programma ‘De weg naar het avondland’ dat begin 2011 ook in Nederland werd uitgezonden. Op Canvas is de aflevering terug te zien: http://programmas.canvas.be/de-weg-naar-het-avondland/aflevering-4-egypte/
Lijkt een leuk blog, maar ga jij de vertaling leveren? 😉
Als ik een paar honderd uur over zou hebben, zou ik het graag doen! Tot dat moment is er de Nederlandse en Engelse vertaling in boekvorm.
En het is natuurlijk het lot of zo, maar vrijdag zag ik het boek bij de Bibliotheek liggen 🙂
Tis dat ik er nog drie thuis had, anders had ik ‘m meegenomen.