Wilfred Thesiger (1910- 2003) wordt wel de laatste echte ontdekkingsreiziger genoemd. Hij reisde tussen 1945 en 1950 door Rub al Khali (het Lege Kwartier), het uitgestrekte -en lege- woestijngebied tussen Saudi-Arabië, Oman en Jemen. Over zijn tochten van totaal 15.000 kilometer, per kameel met bedoeienen, schreef hij ‘Arabian Sands’ (vertaald als ‘Woestijnen van Arabië’). Het is een verslag van een wereld en een leven dat niet meer bestaat. Na de ontdekking van de olie in de jaren vijftig ondergingen Saudi-Arabië en Oman een complete metamorfose in 20 jaar: van kameel naar auto’s en vliegtuigen, van tenten naar veelal prachtige huizen. Alleen in Jemen kan je nog iets terugvinden van die tijd.
Wilfred Thesiger werd in Ethiopië geboren. Zijn vader was daar Britse gezant. De eerste negen jaar van zijn leven bracht hij in Ethiopië door en zijn moeder nam hem overal mee naartoe. Zelf verklaarde hij zijn reislust uit deze jonge ervaringen. Vervolgens verhuisde hij naar het Verenigd Koninkrijk. Hij schreef zelf: “(…) ik zou met gemak zijn geslaagd voor een examen over Afrikaanse dieren, terwijl ik herhaaldelijk zakte voor Latijn.” Reizen in onontdekte gebieden was zijn jongensdroom. Een droom die uit zou komen…
Thesiger maakte kennis met de droge woestijnen van Arabië toen hij daar onderzoek deed naar sprinkhanen. Het was de start van een lange relatie met dit Rub Al Khali. “Daar leefde ik onder stammen die beweerden af te stammen van Ismaël, en luisterde ik naar oude mannen die spraken over gebeurtenissen van duizend jaar geleden alsof ze in hun eigen jeugd hadden plaatsgevonden.”
‘Arabian Sands’ is het verslag van het harde leven van de bedoeienen en leest als een jongensboek met zijn vele avonturen. Thesiger maakte ook prachtige foto’s en schreef verder ‘The Marsh-Arabs’ over de bevolking van de moerassen van Irak. Allemaal geweldige bronnen om vanuit je luie stoel naar verre -en verdwenen- oorden en tijden te reizen!
Een paar jaar geleden stond ik bij het hek dat de grens aangeeft tussen Saudi-Arabie en de Arabische Emiraten. Door het hek keken we uit op het Lege Kwartier. En leeg was het er. Wat een pracht van zich eindeloos uitstrekkende superhoge rode zandduinen. Zeer indrukwekkend. Ik had niets liever gedaan dan over het hek gesprongen om dat gebied te verkennen. Maar helaas, we heten niet allemaal Thesiger…
Mooie blog!
Dank je. En wat een mooie aanvulling van je! Heb je Thesiger als gelezen, al was het maar om dan in je hoofd die verkenning te doen?