Letter Sin, Ahmed el Abi
Recent was ik in Parijs, waar (tot 12 november 2017) een prachtige fototentoonstelling is van heel divers werk uit de Arabische wereld. Van een serie waar je jonge meisjes in Libanon ziet, gefotografeerd op jonge leeftijd en als puber, tot een serie over LGBTQ ‘s in Tunesië. Of een heel vrolijke serie van Hisham Benohoud van acrobaten die normaal gesproken op het grote plein van Marrakesh hun kunsten vertonen, maar nu datzelfde kunstjes in huiselijke setting tonen. Met de familie op de achtergrond, of zelfs deelnemend eraan.
Ahmad el- Abi uit Egypte maakte een mooie voorstelling van de 28 letters van het Arabische alfabet, die hij werkelijk in allerlei dagelijkse dingen terugziet (foto hiernaast).
De installatie ‘Cairo Cacophony’ van Karim el Hayawan vond ik heel aansprekend. Een reeks van meer dan 100 foto’s gemaakt tijdens wandelingen door Caïro, die in rap tempo achter elkaar worden vertoond, begeleid door allerlei ‘Caireense’ geluiden: muziek, getoeter, stemmen. Zeer herkenbaar.
Merendeel van de foto’s zijn gemaakt door Arabische fotografen. Enkele series zijn gemaakt door niet-Arabieren (VS, Australië onder andere). Dit riep bij mij de vraag op, door welke bril kijk je en in hoeverre beïnvloedt dat het eindresultaat?
Deze biennale des photographes du Monde Arabe contemporaine vindt plaats op 8 locaties in Parijs, waaronder het Institute du Monde Arabe en loopt tot 12 november 2017.
Er is makkelijk een mooie dag Arabisch Parijs van te maken. Denk bijvoorbeeld aan een combinatie met een bezoek aan de Grote Moskee van Parijs en verrukkelijk Libanees eten. Ook organiseert het Institute du Monde Arabe wandelingen door Arabische Parijs en ook daar kan je redelijk lekker Arabisch eten (zie foto hiernaast).
Ga je ook?
Speak Your Mind