Wat een feest! Oud en nieuw 2011 brachten we door in Algiers, de hoofdstad van het Noord-Afrikaanse Algerije. Heel mooi gelegen in een baai aan de Middellandse Zee. Witte huizen tegen de heuvels opgebouwd -wat de bereikbaarheid niet ten goede komt, het verkeer staat altijd vast- met veel groen ertussen. Eigenlijk zijn de huizen inmiddels allemaal grauw, want onderhoud staat niet hoog in het vaandel. De bijnaam van de Fransen voor Algiers was Le Blanche, juist vanwege die -toen nog- witte huizen.
De eerste keer dat ik boven Caïro vloog, vielen de minaretten me op, wat de stad voor mij direct een islamitisch karakter gaf. Algiers gaf mij van een afstand een meditterane indruk, al wijzigde dat wel toen ik eenmaal het straatbeeld zag: divers, met veel hoofddoeken.
Buurland van Marokko, Libië, Tunesië, Mali en Niger en het grootste land van Afrika. Het land heeft me van jongs af aan geïntrigeerd, zeker na het zien van de foto van mijn opa en oma die in 1948 Algiers bezochten. Eerder blogde ik al over het handje van Fatima dat ze toen meenamen en dat nu alweer jaren om mijn nek hangt.Lees verder
