Aanpassen aan een nieuwe cultuur, stap 2: Egypte

Cairo en pyramidesNa Marokko (zie ook mijn eerdere post) vertrokken mijn studievriendin en ik in het najaar van 1995 naar Caïro, Egypte, om een semester te studeren aan het Nederlands-Vlaams Instituut. Nu geen drie weken vrijheid, blijheid, maar 5 maanden leven, wonen en ervaren in een geheel nieuwe omgeving. In onze rugzak ervaringen van onze Marokko-reis, dus we waren er helemaal klaar voor! Dachten we…..tot we de eerste ochtend uit ons flatgebouw stapten en de vrouw van de bawab (de portier, zie ook deze post) begon te wijzen op onze mouwen. Wat bleek: ze vond ze echt te kort!! Weer wat geleerd en hoewel we onze shirts zeker nog wel eens hebben gedragen, waren we weer een stukje bekender met hoe dit in Egypte bekeken kon worden.

Tijdens onze maanden in Caïro brachten we veel gezellige avonden door met andere studiegenoten. Altijd kwam er dan wel iemand aanzetten met wat flessen Stella bier of een fles Omar Khayyam wijn. Hoewel niet erg smaakvol, was zo’n drankje toch weleens lekker ter afwisseling van onze eeuwige limoenthee (thee met daarin 2 doorgesneden limoentjes). De day after zaten we echter met de lege flessen. Glasbakken waren een onbekend fenomeen en onze Nederlandse recycleopvoeding zorgde ervoor dat we de flessen niet zomaar in de vuilniszak konden stoppen. Dan maar in de gangkast, dan zien we later wel verder.

Cairo by nightMaar dan heb je na vijf maanden wel een echt probleem! Daar stonden we: het hele appartement opgeruimd, behalve die ene kast. We bedachten dat ze dan maar terug moesten naar die ene drankwinkel die onze wijk rijk was. Maar ons ‘drankmisbruik’ hoefde nu ook weer niet zo openlijk op straat te liggen in dit overwegend islamitische land. Dat betekende dus vele malen rugzakken vol, met papier ertussen tegen het rinkelen en dan rustig wandelen, ook weer tegen het rinkelen, op en neer naar die winkel. Het was ook nog eens ramadan (de vastmaand) dus de etalage van de drankwinkel was leeg, maar gelukkig was de winkel wel open. Vele loopjes later waren we van alle bewijslast af. Terugkijkend vraag ik me wel af wat zij met die flessen hebben gedaan, misschien alsnog in de vuilnisbak?

Zie ook:

Speak Your Mind

*