Ze is al over de tachtig, maar nog altijd strijdvaardig: ik heb het over de Egyptische Nawal El Sadaawi (1931), een echte sterke vrouw! Ze werd opgeleid als gynaecologe en is zeer actief als schrijfster, politiek activiste en feministe. Dit jaar zagen we haar weer meer in de media, naar aanleiding van de revolutie in Egypte. Ze protesteerde mee met de betogers op het Tahrir plein en gaf haar ongezouten mening, zoals in dit filmpje waarin ze vertelt dat het regime van Mubarak mensen betaalde met een kip en 50 pond om betogers te slaan. In een ander interview vertelde ze dat ze het nog steeds als haar rol ziet om mensen bij elkaar te brengen: het platform te bieden.

In een interview met de Guardian uit juli 2011 geeft zij haar visie op de revolutie: “het hoofd [Mubarak] is weg, maar het lijf [zijn getrouwen] is er nog”. Ze blijft hoopvol, want ze droomt al van deze revolutie sinds ze 10 jaar is. Hier is ze zelf aan het woord.

Lees verder

De juiste huwelijkspartner vinden houdt de gemoederen in Egypte bezig. De afgelopen weken las ik het boek ‘I want to get married‘ van de jonge Egyptische Ghada Abdel Aal. Zij startte met bloggen over haar avonturen rondom het vinden van een echtgenoot en haar blog werd een hit, later in andere talen als boek op de markt gebracht. Hilarisch hoe ze bruidegom nummer 1, 2,3 en verder beschrijft. De ene met betere bedoelingen dan de ander. Bruidegom 2 bleek een dief die haar in de bus aansprak en aangaf haar vader om haar hand te willen vragen….en die haar uiteindelijk haar geld afhandig maakte. Een andere bruidegom-to-be beschrijft ze als technicolor lover (erg kleurrijk gekleed) en zo volgen er nog velen.

Haar verhaal is in Egypte geen uitzondering, maar de openheid waarmee ze erover schrijft, is ongekend. Toen ik dit boek aan het lezen was, moest ik denken aan een liedje dat ik regelmatig hoorde toen ik in Egypte woonde: ‘Mama, ayza atgawiz, bas ma’andisj felus’ [mama, ik wil trouwen maar ik heb geen geld].

En nog een herinnering: tijdens een rondreis in Egypte die ik begeleidde, werd ‘s ochtends om zes uur op mijn deur geklopt door de jongen van de receptie. Met mijn slaperige hoofd deed ik open, waarop hij DE vraag stelde: ‘Possible marriage?’ Verbouwereerd kon ik alleen maar de deur weer sluiten na een duidelijke ‘Nee’, maar ik ben het nooit meer vergeten.

Wat is er toch aan de hand met trouwen in Egypte?Lees verder