Afgelopen week nam ik deel aan de Edward Said Memorial Conference, georganiseerd door Universiteit Utrecht. 9 Palestijnse studenten waren door de Lutfia Rabbani Foundation in de gelegenheid gesteld om ook deel te nemen. Edward Said was per slot van rekening een belangrijke academicus met Palestijnse roots. Dit jaar is het 10 jaar geleden dat hij overleed, vandaar het ‘memorial’.  Said zette zich in voor de kracht van het woord, voor dialoog en voor kunst en cultuur als belangrijke middelen om verschillen te overbruggen. Said werd bekend door zijn kritiek op de westerse perceptie van het oosten, met name uitgewerkt in zijn boek Orientalism (1978).

Ik deed nieuwe kennis en inzichten op, ook over de Palestijnse zaak. De Palestijnse studenten hadden van te voren de opdracht gekregen een presentatie voor te bereiden over vrede, in het kader van het Perpetual Peace Project van Universiteit Utrecht. Het idee is om vrede uit de abstracte hoek te halen en concreet te maken. De reflecties van de Palestijnse studenten waren boeiend, denk maar eens aan het verschil tussen ‘negative peace’ (absence of violence, veelal het geval in Palestina) en ‘positive peace’ (waar ‘justice’ heerst, waar mensen een leven kunnen opbouwen, met basisvoorwaarden en toekomstperspectief). Voor ons zo gewoon, maar in Palestina ontbreekt het.Lees verder