Finger puppets targeting the situation in Syria and the Assad regime with witty dark humour, that’s ‘Top Goon: Diaries of a Little Dictator’. The Syrian group of artists ‘Masasit Mati’ created this web-based series that uses comedy and satire to lampoon President Bashar al-Assad and the Syrian regime’s response to the popular uprising in the country. The series of 6-minute shows first aired on YouTube in November 2011 and quickly became a hit, both in Syria and the rest of the world.
The power of Top Goon is in the combination of dark humour and sharp words, something not accepted in ‘real’ life in Syria. The artists perform a courageous and dangerous job by creating the series.Lees verder
Women Inc
Afgelopen donderdag (13 december) bracht De Doelen in Rotterdam een bijzonder programma: ‘Stemmen uit de Arabische lente’. Het programma begon met een kort interview met de artiesten. Daarna namen Ghalia Benali (Tunesië/België en Rachid Gholam (Marokko) de zaal mee; naar de revoluties in hun land en van hun cultuur.
Maar ja, die communicatie werkt wel anders dan Nederlanders gemiddeld gewend zijn. Nederlanders staan bekend om hun directe manier van communiceren, waarin alles gezegd kan worden. ‘We’ staan niet voor niks als bot en recht voor zijn raap bekend. Arabieren zijn gastvrij en welbespraakt. In communicatie met Arabieren gaat het ook vaak om wat er juist 
Wilfred Thesiger (1910- 2003) wordt wel de laatste echte ontdekkingsreiziger genoemd. Hij reisde tussen 1945 en 1950 door Rub al Khali (het Lege Kwartier), het uitgestrekte -en lege- woestijngebied tussen Saudi-Arabië, Oman en Jemen. Over zijn tochten van totaal 15.000 kilometer, per kameel met bedoeienen, schreef hij ‘Arabian Sands’ (vertaald als ‘Woestijnen van Arabië’). Het is een verslag van een wereld en een leven dat niet meer bestaat. Na de ontdekking van de olie in de jaren vijftig ondergingen Saudi-Arabië en Oman een complete metamorfose in 20 jaar: van kameel naar auto’s en vliegtuigen, van tenten naar veelal prachtige huizen. Alleen in Jemen kan je nog iets terugvinden van die tijd.
Ik, Driss de Musical was mijn zaterdagavondbestemming dit weekend. De dagen ervoor las ik het boek al, over de (fictieve) Marokkaanse arbeidsmigrant Driss die op 21-jarige leeftijd begin jaren zeventig naar Nederland komt. Analfabeet, geen woord over de grens maar wel een rasoptimist. Wat een heerlijk boek, dus enorme zin in de musical!
Met interesse volg ik de internationale website 
De Libanees-Egyptische kunstenares 
De Arabische wereld een stukje dichterbij halen kan met het nieuwe kwartaalblad ‘Kalimat’. Het blad staat voor ‘Arab Thought and Culture’ en dat dekt de lading. Kalimat wil een vrijplaats zijn voor denkers en creatieven uit de Arabische wereld, bij gebrek aan ruimte in de landen zelf om zo vrij te opereren. Denk aan censuur, maar zeker ook aan sociale taboes die de Arabische wereld kent. Alle bijdragen zijn van mensen met Arabische roots: ‘by Arabs, for everyone’.
Het pand van het Prins Claus Fonds in Amsterdam is deze maanden in Syrische sferen. Momenteel loopt er een tentoonstelling over Syrische kunst en cartoons: ‘Culture in Defiance. Continuing Traditions of Satire, Art and the Struggle for Freedom in Syria.’ Wat een creatieve explosie brengen de dramatische ontwikkelingen in Syrië met zich mee. Dat is de indruk die de tentoonstelling op mij heeft gemaakt.