Bijna de hele wereld zit thuis i.v.m. de uitbraak van een pandemie, corona, COVID-19…..hoe je het ook wilt noemen. We werken vanuit huis, we leren en studeren vanuit huis. Mijn werk is veelal face to face in de vorm van trainingen, spreekbeurten en modereerklussen en dat doe je nou eenmaal bijna niet op afstand. Daarmee kwam een zakelijk goed begonnen 2020 tot een plotselinge stilstand. Als ik niet in het openbaar kan spreken, dan vertel ik mijn verhaal graag op een andere manier. Wekelijks plaats ik een artikel op LinkedIn waarin ik schrijf over Sterke Arabische Vrouwen. Krachtige vrouwen die op hun eigen manier bijdragen aan de ontwikkelingen in het Midden-Oosten, die strijden voor mensenrechten en die zich inzetten voor zaken groter dan henzelf. Mijn serie artikelen over Sterke Arabische Vrouwen is hier te lezen.
Wat ik het bijzondere aan deze situatie vind, is dat we wereldwijd in een vergelijkbaar schuitje zitten: alles dicht en niks mag meer. Alles om het virus in te dammen. Verschillen zijn er ook en zitten bijvoorbeeld in internettoegang en -kwaliteit en voortzetten van onderwijs, of juist niet. Een goede Egyptische vriendin is thuis in Caïro en probeert haar kinderen in de basisschoolleeftijd te onderwijzen. Werken lukt niet, want ze kan niet vanuit huis op het interne systeem. Een goede Syrische vriend in Saudi-Arabië werkt vanuit huis en verveelt zich want het leven ligt stil. Mijn zus in Griekenland heeft hotel en restaurant tijdelijk moeten sluiten i.v.m. de maatregelen en de kinderen thuis hoeven niet veel te doen voor school. Bij ons thuis wordt hard gewerkt, het schoolwerk gaat volop door en de faciliteiten zijn dusdanig goed dat iedereen tegelijk online kan zijn. Laten we ook niet vergeten hoe slecht de omstandigheden op veel plekken in het Midden-Oosten zijn waardoor het virus daar snel om zich heen kan grijpen. Denk aan vluchtelingenkampen en andere geïmproviseerde opvangplekken. Plekken waar handen wassen niet zomaar gaat en waar 1,5 meter afstand een utopie is. We zijn zo met de situatie in ons eigen land bezig, dat we op het moment weinig oog hebben voor mensen in nood op afstand.
Het zijn onzekere tijden waarvan niet weet wat de toekomst brengt. Ik haal hoop en inspiratie uit mooie stukken die ik lees, onder meer van filosofen. Ik hoop dat mijn serie artikelen over Sterke Arabische Vrouwen ook mensen blij maakt. Zorg goed voor jezelf!
Talentenjachten zijn niet alleen in Nederland populair, ook de Arabische wereld is fan. Dit weekend houdt men de adem in: wie wordt de winnaar van Arab Idol 2013? 
Het pand van het Prins Claus Fonds in Amsterdam is deze maanden in Syrische sferen. Momenteel loopt er een tentoonstelling over Syrische kunst en cartoons: ‘Culture in Defiance. Continuing Traditions of Satire, Art and the Struggle for Freedom in Syria.’ Wat een creatieve explosie brengen de dramatische ontwikkelingen in Syrië met zich mee. Dat is de indruk die de tentoonstelling op mij heeft gemaakt.
Arabische sferen in het Concertgebouw tijdens 
Ali Ferzat (1951) is een bekende Syrische politieke cartoonist. Hij is altijd heel kritisch geweest over het regime en de huidige ontwikkelingen in zijn land zijn een bron van inspiratie. Hiernaast een recente cartoon waarin de Syrische leider Assad een lift vraagt van de vluchtende Libische (inmiddels vermoorde) leider Ghaddafi. Op deze pagina van Creative Syria staat een slideshow met verschillende cartoons van Ferzat. De cartoon ‘Women’ toont een vrouw en een man waarbij haar ogen en mond sleutelgaten zijn en de man heeft de sleutelbos. Brilliant in zijn eenvoud, kijk zelf!
De inzet van de vele vrouwen tijdens de Arabische lente gaat gelukkig niet onopgemerkt voorbij: de Nobelprijs voor de Vrede, de Sakharov Prize for freedom of thought en de Anna Politkovskaya Award gingen in 2011 allemaal naar Arabische vrouwen die een belangrijke rol spelen in de Arabische lente.