Prachtige foto’s uit de Arabische wereld….. in Parijs!

Letter Sin, Ahmed el Abi

Letter Sin, Ahmed el Abi

Recent was ik in Parijs, waar (tot 12 november 2017) een prachtige fototentoonstelling is van heel divers werk uit de Arabische wereld. Van een serie waar je jonge meisjes in Libanon ziet, gefotografeerd op jonge leeftijd en als puber, tot een serie over LGBTQ ‘s in Tunesië. Of een heel vrolijke serie van Hisham Benohoud van acrobaten die normaal gesproken op het grote plein van Marrakesh hun kunsten vertonen, maar nu datzelfde kunstjes in huiselijke setting tonen. Met de familie op de achtergrond, of zelfs deelnemend eraan.

Ahmad el- Abi uit Egypte maakte een mooie voorstelling van de 28 letters van het Arabische alfabet, die hij werkelijk in allerlei dagelijkse dingen terugziet (foto hiernaast).

De installatie ‘Cairo Cacophony’ van Karim el Hayawan vond ik heel aansprekend. Een reeks van meer dan 100 foto’s gemaakt tijdens wandelingen door Caïro, die in rap tempo achter elkaar worden vertoond, begeleid door allerlei ‘Caireense’ geluiden: muziek, getoeter, stemmen. Zeer herkenbaar.Lees verder

Film: Tunesische Hedi moet kiezen tussen traditie en vrijheid

hediVorige week bezocht ik de persvoorstelling van de Tunesische film ‘Hedi’. De film geeft een mooi beeld van de 25- jarige Hedi die laveert tussen traditie en vrijheid.

Hedi werkt als vertegenwoordiger voor Peugeot en staat op het punt te trouwen met een vrouw die hem niet echt raakt. Zijn moeder heeft alles bedacht en geregeld en ze duldt geen tegenspraak. Economisch gaat het niet goed met Tunesië. Na de onrust van de Arabische lente en verschillende aanslagen blijven toeristen weg, met alle economische gevolgen van dien. Dan wordt Hedi -vlak voor de bruiloft- naar badplaats Mahdia gestuurd om daar te proberen nieuwe klanten voor Peugeot te werven. Al gauw valt hij als een blok voor de vrijgevochten en sprankelende Rim, die als animatrice werkt in een enorm -maar bijna verlaten- hotel. Hedi ontdooit en moet kiezen: volgt hij de traditie of gaat hij voor de vrijheid?

Mooi gefilmd en een realistisch verhaal, tegen de achtergrond van het Tunesië van nu. Ook zeer herkenbaar uit de Arabische wereld: dat balanceren tussen wat de familie wil en wat je eigen dromen en ideeën zijn.Lees verder

2015: Nobelprijs en Sakharovprijs gaan richting Arabische regio

medialle klein2015 was een goed jaar voor erkenning van ontwikkelingen in de Arabische wereld. In 2011 (start van de Arabische revoluties) ontvingen verschillende vrouwen in de Arabische wereld prijzen voor hun inzet. Sindsdien was het wat stil op dit vlak. Lees meer over de prijzen in 2011.

2015 dus. Zowel de Nobelprijs voor de Vrede als de Sakharov Prize voor Freedom of Thought werden toegekend in de Arabische wereld.Lees verder

Wat vinden jongeren in de Arabische wereld?

Photo APVoor de jaarlijkse Arab Youth Survey 2015 werden 3.500 jonge mensen in de Arabische wereld gevraagd naar hun mening. Over democratie, over carrière, over mediagebruik en over het beste land om in te wonen. Er zijn grote regionale verschillen. De situatie in de Golf is dan ook niet te vergelijken met de situatie in bijvoorbeeld Syrie.

Een belangrijke vraag was: ‘What do you believe is the biggest obstacle facing the Middle East?’ Dat bleken IS, terrorisme en de hoge werkloosheid. 81 procent van de respondenten maken zich zorgen over werkloosheid. In de Golfstaten is er veel meer vertrouwen in de overheid om hier het hoofd aan te bieden (68 procent) dan elders in de Arabische wereld (33 procent). Lees verder

Vlijmscherp Tunesisch theater over macht

El Hamra 2- kleinIn het kader van het Dancing on the Edge festival was de Tunesische theatergroep El Hamra in Nederland. Zij brachten een zeer pakkend theaterstuk waarin de acteurs zich vastgeketend op bureaustoelen verplaatsen over het toneel. Vlijmscherpe dialogen, in het Arabisch met Engels en Franse boventiteling, gecombineerd met uitstekend toneelspel.

Het stuk ‘Monstranum’s’ is een aanklacht tegen de machthebbers. Wie dat dan ook zijn: dictator Ben Ali of de huidige islamitische regering. Macht corrumpeert en degene die op ‘de stoel’ zit heeft alle touwtjes in handen.

Het stuk gaat ook over de Arabische lente. Wat begon als illusie -in broederschap- Lees verder

Topless Jihad Day: Femen bereikt ook de Arabische wereld

Free AminaOp 4 april 2013 is het Topless Jihad Day. Deze dag is uitgeroepen door Femen, de protestbeweging uit Oekraine, bekend om de protesten door vrouwen met ontbloot (boven)lijf. Deze vrouwen strijden voor hun rechten onder het motto: ‘Our God is woman, our mission is protest, our weapons are bare breasts!’

Topless Jihad Day is ontstaan uit solidariteit met de Tunesische Amina. Zij poste in maart 2013 op Facebook foto’s van zichzelf met ontbloot bovenlijf met daarop (onder meer) ‘Fuck your Morals’ geschreven. Vervolgens werd zij vanuit verschillende hoeken van de Tunesische samenleving bedreigd met de dood en dook zij onder. Daarna kwam er door toedoen van Femen een geweldig protest op gang waarbij vrouwen uit de gehele wereld soortgelijke foto’s posten met teksten als ‘Nous sommes toutes Amina’ en ‘Free Amina’. Ook de bekende Egyptische blogster (en Femen Egypte voorzitter) Aliaa Magda Elmahdy poste een foto: ‘There will be million Amina’.

Dit schrijft Femen op haar Facebook pagina over Topless Jihad Day:Lees verder

Alexine Tinne (1835) reisde al naar het Midden-Oosten

Alexine TinneSterke vrouwen te over in de Arabische wereld, maar Nederland kent ook stoere dames. Al in 1835 werd Alexine (ook wel Alexandrine) Tinne geboren, in een rijk, adelijk, Haags milieu. Van jongs af aan droomde ze van reizen, naar Afrika, het Oosten en verder. Ze ondertekende een brief aan haar nichtje met: ‘Reine de Palmyra’. Daarmee verwees ze naar de koningin van Palmyra, de illustere Zenobia.

Het reizen zat in de familie, want voor haar tiende was ze al met haar ouders in Rome, Nice en Parijs geweest. En dat in een tijd dat reizen heel wat meer voeten in de aarde had dan nu. Stukken van de wereld waren nog niet in kaart gebracht, het waren nog witte vlekken.

In 1855 werd het tijd voor het echte werk, op reis richting die witte vlekken. Alexine vertrekt – samen met haar moeder en hun enorme gevolg (daarover zometeen meer)- voor verschillende reizen naar het Midden-Oosten. Tijdens die reizen bezoekt ze Egypte, Libanon, Syrië en het heilige land. De reis van Luxor naar de Rode Zee, die we nu in een uur of vier doen, duurde zestien dagen (!) per karavaan. In Egypte ontwikkelde ze het idee om verder de Nijl op te varen, diep Afrika in.

Dames van stand reizen natuurlijk niet basic. IJzeren ledikanten, matrassen, kisten vol zilveren bestek en porselein servies werden door het enorme gevolg van de dames meegedragen. Lees verder

De Doelen brengt stemmen uit de Arabische lente

Afgelopen donderdag (13 december) bracht De Doelen in Rotterdam een bijzonder programma: ‘Stemmen uit de Arabische lente’. Het programma begon met een kort interview met de artiesten. Daarna namen Ghalia Benali (Tunesië/België en Rachid Gholam (Marokko) de zaal mee; naar de revoluties in hun land en van hun cultuur.

Actueel, want hoewel dit proces al in december 2010 begon, is de regio nog altijd volop in ontwikkeling. En ook actueel, want juist door die ontwikkelingen veranderde het programma een aantal keer in de dagen ervoor. Tot mijn spijt kon El General, Tunesische rapper, toch niet van de partij zijn. Ik had hem graag live gezien!

Via Skype werd hij kort geïnterviewd, waarna zijn beroemdste nummer werd vertoond. ‘Rais Lebled’ spreekt de leiders van zijn land aan en spreekt over mensen die afval eten en mensen die sterven. In een cultuur waar zulke directe bewoordingen geen gewoonte zijn, sloeg deze glasheldere boodschap in als een bom. Rais Lebled is ondertiteld, dus de essentie is goed te volgen.Lees verder

Khaled zet De Doelen op zijn kop

KhaledTwee weken achter elkaar grote Arabische sterren op een Nederlands podium, wauw!! Ik was in mijn element. Na de Syrische Assala in het Concertgebouw (lees ook mijn post daarover) stond op zaterdag 12 mei Khaled in de Doelen. De hele zaal feestte mee op ‘Aicha’ en ‘Didi’, onder begeleiding van het Metropole Orkest. Deze opname van Aicha geeft een aardige indruk van het concert en geniet ook van dit hele kleine stukje ‘Didi‘.

Heerlijk om mee te deinen op deze fijne muziek. Zoals een vriendin zei: ‘Voer mij maar af naar de Sahara!’  Jammer alleen dat het geluid de eerste helft niet geweldig was afgesteld, waardoor Khaled niet overal bovenuit kwam. De tweede helft was het geluid wel helemaal goed. Een feest om naar te kijken was ook de dirigent: Jules Buckley. Wat een swingende kerel, hij wist het publiek geweldig op te zwepen, toch niet het eerste waaraan ik denk bij een dirigent. Support act Douzi was trouwens ook hartstikke leuk. Dit is een van de nummers die hij liet horen.

Over Khaled en de muziek is natuurlijk nog meer te vertellen…Lees verder

Dilem: krachtige cartoons uit Algerije

Dilem 070312Dagelijks wordt Algerije getrakteerd op de cartoons van Dilem (Ali Dilem, Algerije, 1967). Ze worden gepubliceerd in de Franstalige krant Liberté, een krant in handen van Cevital, het grootste private bedrijf in Algerije. De geschreven pers in Algerije is relatief vrij en dat merk je ook aan deze cartoons. De verschillende kranten vertegenwoordigen verschillende (machts)belangen in het land. Liberté kun je linken aan privaat ondernemerschap, maar ook aan de oostelijke streek Kabilië.

Ondanks die relatieve vrijheid van de pers wordt Dilem regelmatig bedreigd en in 2006 werd hij een jaar gevangen gezet voor zijn cartoons van president Bouteflika. Hij gaat echter moedig door met zijn cartoons.Lees verder